Verbum

вы́скадзь Вывернутае з коранем дрэва (р. Пціч Серб. 1915, 79).

вы́скідзь Месца, дзе расло вывернутае дрэва (Глуск. Янк. I).

вы́спа

1. Пясчаны ўзгорак, востраў, суша сярод вады, лугу ці балота (БРС). Тое ж за́спа, за́сапка (Слаўг.).

2. Рухомая пясчаная дзюна ў выглядзе вострава сярод Нёмана (Гродна, Навагр.).

3. Высокі бераг ракі (Пух.).

вы́стай

1. Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Уш.).

2. Стары лес (Слаўг.).

вы́ступ Участак лесу, поля, лугу, які ўразаецца ў іншы масіў (Рэч.).

вы́так Крыніца, возера, балота, з якога выцякае рака, ручай (Слаўг.). Тое ж вытока, вы́цек, вы́пусак (Слаўг.).

вы́хад Выйсце старыка ў раку па яе цячэнню (Рэч.).

вы́цераб Месца, ачышчанае ад хмызняку, лесу пад раллю або сенажаць (БРС). Тое ж вы́церабак (Ваўк. Сцяшк., Нас., Слаўг.). вы́церабка (Нас., Слаўг., Шчуч.), вы́церабкі, вы́цябкі (Слаўг.).

вы́церак Месца ў пасевах збажыны, дзе ляжаў чалавек (Слаўг.).

выць

1. Умоўленая доля, пай, участак (Нас. АУ).

2. Частка вызначанай зямлі, якая заключала ў сабе 100 чвэрцяў пасеву (Нас. АУ).