Verbum

бузго́р Горка, узвышша (Слаўг.). Тое ж бузды́р, лабады́р, лабы́р, бузгорак, бузгарок (Слаўг.).

буй

1. Узгорак, адкрытае, ветранае месца (Лёзн., Нясв., Рэч., Слаўг., Сміл. Шат., Смален. Дабр.).

2. Высокае бойкае месца, плошча, тачок, дзе збіраюцца людзі (Слаўг.).

3. Моцны, халодны вецер (Лёзн., Мсцісл. Юрч., Рэч., Смален. Дабр.).

4. Схіл гары, узгорка, ніжэй якога мясцовасць ужо роўная (Слаўг.).

буйстра́ Быстрыня; месца хуткага цячэння ў рацэ (Жытк., Сал.).

бук Месца, куды падае вада з млынавага кола, ад чаго дно вадаспада робіцца глыбокім (Грыг. 1850).

бу́ка Глыбокае месца ў рацэ (Дубр.).

буко́та Узгорак на лузе, на якім расце вяз (Слаўг.).

□ ур. Букота каля в. Дабранкі Слаўг.

бу́кта Глыбокае вірыстае месца ў рацэ на самым яе павароце, якое крыху ўдаецца ў сушу (Жытк., Мін., Навагр.). Тое ж букота (Слаўг.).

бу́кча Глыбокае месца ў рацэ; затока (Жытк.).

□ в. Букча Лельч., Тур.

булды́га

1. Цвёрдая няроўнасць на разбітай дарозе, мёрзлая гразь у выглядзе розных выступаў (Слаўг.).

2. Скіба дзярністай зямлі на раллі, вялікія кавалкі сухой зямлі на заскароджаным полі (Слаўг.). Тое ж булды́жына, убоіна, калдыба́, калдыга́, булды́жжа, субулды́жжа, субулдажжо, убоінне, убоіжжа (Слаўг.).

бульбя́нішча Поле, дзе расла бульба (БРС). Тое ж бульбаве́не (Гродз.), бульбе́нішча (Віц., Слаўг., Уш.), бульбе́ўнішча (Леп.), бульбе́ўнічча, бу́льбі́шча, бульбовінне, бульбаві́нне, бульбовічча, бульбовішча, бульбоўішча (Слаўг.), бульбоўнік (Крыч., Паст., Слаўг.), бульбоўнічча, бульбоўнішча (Слаўг.), бульбя́ніска (Гродз.), бульбя́нка (Вор.), бульбя́нне (Маладз., Слаўг., Смал.), бульбя́шнік (Слаўг.).