лы́сіна
1. Месца, дзе качаўся конь (Хоц.).
2. Праталіна (Дубр., Слаўг., Крыч., Чэр.).
3. Абложная пясчаная зямля (Палессе Лемц. Айк.). Тое ж лысу́ха (Палессе Лемц. Айк.).
лы́сіца Неўрадлівае поле (Палессе Лемц. Айк.); высокае, лысае, непакрытае раслі́ннасцю месца (Маг., Мін. Лемц. Айк.).
любі́ж Месца, дзе знаходзіцца крыніца з пітной вадой; прыгожае, з выгодамі месца (Гор., Стол.).
□ в. Любіж Гор., ур. Любіж (поле), ур. Любін, ур. Любянец каля в. Кароцічы Стол.
люр Прадушына ў лёдзе вясной (Нас.).
ля́балацце Месца (сенажаць, лес, кусты) каля балота (Слаўг.). Тое ж ляболацце, каляболацце, калаболацце, калу́балацце, ляўзкалю́балацце, ля́балаць, лябалотнічча, ляву́збалаць, ля́збалацце, лябалоцічча, ляпоўзбалацішча, ля́ўзбалацце (Слаўг.).
лява́да
1. Луг, абгароджаны для пашы жывёлы (Нас.).
2. Абгароджанае месца для стаяння жывёлы ў полі або ў лесе (Бял.); летняе стойла для кароў (Ветк.).
ляго́рычча Месца каля гары (Слаўг.). Тое ж ля́гарре, лягары́чышча, лягорре (Слаўг.).
лягу́мні́чча Месца каля гумна або кругом яго; прастора перад гумнішчам (Слаўг.). Тое ж легумне́чча (Слаўг.).
ля́да
1. Поле на месцы высечанага лесу (БРС) ці ляснога пажарышча (басейн Бярэзіны, Дняпра, Зах. Дзвіны і Сажа ДАБМ, К. 337). Тое ж ляд (Пруж.), лядзь (Люб. ГР, 92).
2. Наогул вялікае поле (Усх. Палессе Талст.); поле ў кустах (Жытк.); абложная зямля (Рэч.); пакінутая зямля (Уш.); неаранае са свірэпай поле (Слаўг.).
3. Сухі востраў сярод балота, на якім расце сасновы лес; бор (Маз. і Рэч. пав. Талст.); сухое балота (Рэч.).
4. Месца ў лесе, дзе па-браканьерску высечаны лес (Слаўг.); непрыбранае месца ў лесе, дзе секлі дрэвы, сучча (Віц., Дрыс., Паст. ДАБМ Кам. пп. 956—957). Тое ж лядо, лядадо (Слаўг.).
5. Паламаны навальніцай пасеў (Слаўг.); шкода (Брасл. ДАБМ Кам. п. 956).
□ в. Ля́да Смал., ур. Ля́да Нар., ур. Ляда (палянка, поле, лес) каля в. Яскавічы Сал., ур. Дзе́дава Ля́да (балота, лес, сенажаць) каля в. Рудня Слаўг.
ля́давіца Невялікі ўчастак ляда (Слаўг.). Тое ж ля́дца, лядцо, ля́дзечка, ля́давічка, лядцовічка (Слаўг.).