вы́пагадзіцца
Verbum
анлайнавы слоўніквы́пад
1.
2.
вы́падак
1. Fall
няшча́сны вы́падак Únglücksfall
спрэ́чны вы́падак Stréitfall
выклю́чны [надзвыча́йны] вы́падак Áusnahmefall
2. (зручны момант) Gelégenheit
карыста́цца вы́падкам éine Gelégenheit nútzen;
пры вы́падку bei Gelégenheit, gelégentlich;
3. (выпадковасць) Zúfall
у вы́падку (чаго
у вы́падку калі́… im Fall, dass…;
у гэ́тым вы́падку gegébenenfalls; im vórliegenden Fall;
на ўся́(ля́)кі вы́падак auf [für] jeden Fall, auf álle Fälle;
ні ў які́м вы́падку kéinesfalls, auf kéinen Fall;
у кра́йнім вы́падку nótfalls, im äußersten Fall, im Nótfall;
у адваро́тным вы́падку ánder(e)nfalls, im entgégengesetzten Fall, sonst, ansónsten
выпада́ць
1. (вывальвацца) (her)áusfallen*
2.
3.
4. (на долю) zúfallen*
5. (здарацца) sein*
выпадзе́нне
1. (валасоў, зубоў
выпадзе́нне валасо́ў Háarausfall
2.:
выпадзе́нне сне́гу Schnéefall!
вы́падкам, выпадко́ва
выпадко́васць
1. Zúfälligkeit
2. (падзея) Zúfall
выпадко́вы zúfällig, Zúfalls-; gelégentlich; Gelégenheits-;
выпадко́вая сустрэ́ча éine zúfällige Begégnung;
выпадко́вы заро́бак Gelégenheitsverdíenst
вы́паіць
1. (пра жывёл) mit Milch [mit der Flásche] áufziehen*;
2. (пра людзей):
вы́паіць і вы́карміць erzíehen*
выпа́йваць