вы́цадзіць
1. durchséihen
2. (наліваць) (áb)zápfen
вы́цадзіць
1. durchséihen
2. (наліваць) (áb)zápfen
вы́цверазіць ernüchtern
вы́цвілы áusgeblichen, verblíchen
вы́цвісці, выцвіта́ць áusbleichen*
вы́цвярэзнік
вы́целіцца, выцяля́цца (áb)kálben
вы́цепліць héizen
вы́цераб
вы́церабіць
вы́церпець
1. (вытрываць) áushalten*
2. (сцярпець) an sich (
◊ вы́церпець кры́ўду éine Kränkung über sich (