вы́церпець

1. (вытрываць) áushalten* vt;

2. (сцярпець) an sich (A) hálten*; sich behérrschen;

◊ вы́церпець кры́ўду éine Kränkung über sich (A) ergéhen lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)