Verbum

даве́рыць, давяра́ць

1. (аказаць давер) ánvertrauen vt;

даве́рыць каму-н атрыма́ць што-н j-n zur Inempfángnahme bevóllmächtigen;

2. (перадаць пад чыю-н адказнасць) beáuftragen vt, bevóllmächtigen vt

даве́сці

1. (даставіць да месца) hínführen vt; begléiten vt;

2. (прыводзіць да чаго-н) zu etw. (D) führen;

3. (прывесці ў які-н стан) heránbringen*; bis dahín bríngen*, dass…;

даве́сці да слёз zum Wéinen bríngen*;

4. (пракласці, правесці да якога-н месца) bis zu… (D) führen;

даве́сці чыгу́нку да го́рада die Éisenbahn bis zur Stadt führen;

5. (зрабіць да канца) (die Sáche) vollénden vt; zu Énde führen;

6. (даказаць, пацвердзіць слушнасць) bewéisen* vt, bestätigen vt;

7. (падагнаць, прыладзіць) ánpassen vt, zusámmen passen vt, zúpassen vt;

даве́сці ако́нную ра́му éinen Fénster rahmen éinpassen;

◊ даве́сці да ве́дама j-n von etw. (D) in Kénntnis setzen

даве́сціся безас:

мне не давяло́ся там быць ich hátte kéine Gelégenheit dort zu sein

давідна́ прысл, разм bis Tágesanbruch; bis zur Mórgendämmerung [zum Mórgengrauen]

даві́цца würgen vi (s)

даво́дзіцца

1. (мець выпадак) sich ergében*, dass…; Gelégenheit háben;

ёй так і не давяло́ся з ім паба́чыцца sie hatte kéine Gelégenheit, ihn wíeder zu séhen [sich mit ihm zu tréffen*];

2. (быць сваяком) verwándt sein;

яна́ даво́дзіцца мне цёткай sie ist méine Tánte

даво́дзіць гл давесці

даво́лі прысл

1. (у значнай ступені) zíemlich;

даво́лі до́бра zíemlich [recht] gut;

даво́лі вялі́кі zíemlich groß;

2. (дастаткова) genúg, genügend, zur Genüge;

даво́лі, хо́піць! das reicht!, genúg!, hör(t) auf!;

даво́лі спрача́цца! hört auf zu stréiten!;

даво́лі сло́ваў! genúg der Wórte!

даво́лі-такі́ гл давoлі 1.

даво́рваць zu Énde áckern [pflügen]