два ліч zwei;
ко́жныя два дні álle zwei Táge;
у дзве́ рукі́ zwéihändig (муз); Zwei f -, -en (адзнака);
◊ у двух сло́вах kurz (geságt), in wénigen Wórten;
гэ́та за два кро́кі адсю́ль es ist nur ein Kátzensprung;
адна́ галава́ до́бра, а дзве лепш vier Áugen séhen mehr als zwei; dóppelt (genäht) hält bésser
дваі́сты
1. (які складаецца з дзвюх аднародных частак) dóppelt;
2. (супярэчлівы) zwíespältig, héuchlerisch, únaufrichtig
дваі́цца
1. (здавацца падвойным) dóppelt erschéinen;
у яго́ дваі́цца ў вача́х er sieht álles dóppelt;
2. (раздзяляцца на двое) sich gábeln (пра дарогу); sich téilen, sich spálten (думкі і г. д.)
двайні́к м Dóppelgänger m -s, -
двайны́ Dóppel-, dóppelt, zwéifach;
двайны́я ра́мы Dóppelfenster pl;
у двайны́м паме́ры in dóppeltem Áusmaß;
двайно́е грамадзя́нства dóppelte Stáatsbürgerschaft;
ве́сці двайну́ю гульню́ ein Dóppelspiel tréiben*
двайня́ты мн Zwíllinge pl; Zwíllingspaar n -(e)s, -e
двана́ццаты ліч der (die, das) zwölfte;
двана́ццатага сту́дзеня am zwölften Jánuar; den zwölften Jánuar (на пісьме)
дварані́н м гіст Ádlige (sub) m -n, -n; Édelmann m -(e)s, -leute
двара́нка ж гіст Ádlige (sub) f -n, -n, Édelfrau f -, -en