Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т ў ф х ц ч ш э !

а б в г д е ж з і к л м н о п р с т у х ц ч ш ы э ю я ’

абру́ч м. у розн. знач. Réifen m -s, -, Reif m -es, -e

абру́шваць, абру́шыць

1. (зрынуць, скінуць што-н. з сілай) * umstürzen vt; zerstören vt, demolíeren vt;

2. (накіраваць на каго-н., што-н. auf A) ergíeßen* vt; áusschütten vt; ríchten vt

абру́шыцца разм.

1. (рынуцца куды-н., на каго-н.) sich stürzen, stürzen vi (s);

2. перан. (напасці на каго-н.) über j-m hérfallen* vi (s)

абры́вак м. тс. перан. Brúchstück n -(e) s, -e, Fragmént n -(e)s, -e, Fétzen m -s, -

абрыва́нне н. Réißen n -s, Ábreißen n

абрыва́ць гл. абарваць

абры́вісты

1. (круты) ábschüssig, steil;

2. (перарывісты – напр. пра мову) ábgerissen

абры́дзець zuwíder wérden

абры́длівы (надакучлівы) lästig, áufdringlich, lángweilig

абры́длы wíderwillig, únbeliebt