назубо́к прысл. разм. áuswendig;
знаць што-н. назубо́к etw. aus dem Éfféff kénnen*; etw. im kléinen Fínger háben
назусі́м прысл. разм. für ímmer
называ́цца
1. héißen* vi; sich nénnen* (толькі пра чалавека);
2. зал. стан genánnt [benánnt] wérden
называ́ць гл. назваць;
◊
называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі die Dínge beim (réchten [ríchtigen]) Námen nénnen*
наі́ўнасць ж. Na¦ivität [-vi-] f -;
з прычы́ны наі́ўнасці na¦íverweise
наі́ўны na¦ív; éinfältig;
наі́ўны чалаве́к іран. na¦íver [-vər] Mensch, Éinfaltspinsel m -s, -
найбліжэ́йшы (найвыш. ст. ад блізкі) der állernächste
найбо́лей, найбо́льш прысл. (найвыш. ст. ад многа, шмат) am méisten, die méisten
найбо́льшы (найвыш. ст. ад вялікі 1., 3., 4.) der (áller)größte; der méiste; Meist-