абліпа́ць
1. (пакрыцца чым
2. (шчыльна прылягаць) eng ánliegen
абліпа́ць
1. (пакрыцца чым
2. (шчыльна прылягаць) eng ánliegen
аблі́пка:
у аблі́пку eng ánliegend
аблі́ты begóssen; überschüttet (паабліваны)
абліцава́ны, абліцо́ваны verkléidet
абліцава́ць, абліцо́ўваць
абліцо́ўка
аблі́ць
аблі́чаны übervórteilt; gepréllt (ашуканы)
аблі́чваць, аблічы́ць übervórteilen
мяне́ аблі́чы́лі на два е́ўра ich bin um zwei Éuro gepréllt wórden
аблі́чча
1. Äußere (
2.