Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в е ё і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ь э ю я /

а б в г д ж з і к л м н п р с т ў ф х ц ч ш э

супыня́ць гл спыніць

супярэ́чанне н Wíderspruch m -(e)s, -sprüche; Wíderrede f -, -n (пярэчанне);

без супярэ́чання óhne Wíderrede [Wíderspruch];

не трыва́ць анія́кіх супярэ́чанняў kéinen Wíderspruch [kéine Wíderrede] dúlden;

дух супярэ́чання Wíderspruchgeist m -(e)s

супярэ́члівасць Wídersprüchlichkeit f -; Wíderspruch m -(e)s

супярэ́члівы wídersprüchlich, widerspréchend, wíderspruchsvoll; widerstréitend

супярэ́чнасць ж Wíderspruch m -(e)s, -sprüche; Wíderrede f -, -n (пярэчанне);

заблы́тацца ў супярэ́чнасцях sich in Wídersprüche verwíckeln;

супярэ́чнасць памі́ж сло́вам і спра́вай der Wíderspruch zwíschen Réden und Hándeln;

по́ўны супярэ́чнасцяў wíderspruchsvoll;

без супярэ́чнасцяў wíderspruchslos; óhne Wíderreden, óhne Wídersprüche

супярэ́чыць

1. (каму-н) widerspréchen* vt;

супярэ́чыць само́му сабе́ sich (D) (selbst) widerspréchen*;

супярэ́чыць адзі́н аднаму́ einánder widerspréchen*;

2. (чаму-н) zuwíderlaufen* аддз vi (s), im Wíderspruch stehen* (zu D), nicht überéinstimmen (mit D);

гэ́та супярэ́чыць маі́м пры́нцыпам das widersprícht méinen Prinzípi¦en

суравы́ тэкст (пра ніткі) roh;

суравы́я ні́ткі róher Zwírn;

сураво́е палатно́ úngebleichte Léinwand, Róhléinen n -s

сурага́т м Ersátz m -es, -sätze; Áustauschstoff m -(e)s, -e; Surrogát n -(e)s, -e

Су́раж м Súrasch n -s

суразме́рны разм гл cyвымepны