Verbum

супярэ́чыць

1. (каму-н) widerspréchen* vt;

супярэ́чыць само́му сабе́ sich (D) (selbst) widerspréchen*;

супярэ́чыць адзі́н аднаму́ einánder widerspréchen*;

2. (чаму-н) zuwíderlaufen* аддз vi (s), im Wíderspruch stehen* (zu D), nicht überéinstimmen (mit D);

гэ́та супярэ́чыць маі́м пры́нцыпам das widersprícht méinen Prinzípi¦en