Verbum

рэнамэ́, нескл., н.

Кніжн. Думка, якая склалася пра каго‑, што‑н., рэпутацыя. Страціць сваё рэнамэ.

[Фр. renommée.]

рэнатуралізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рэнатуралізаваць.

рэнатуралізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Аднавіцца (аднаўляцца) у правах грамадзянства.

2. толькі незак. Зал. да рэнатуралізаваць.

рэнатуралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) рэнатуралізацыю.

рэнатураліза́цыя, ‑і, ж.

Аднаўленне ў правах грамадзянства асоб, якія страцілі па якой‑н. прычыне грамадзянства гэтай краіны.

рэнега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Чалавек, які адмовіўся ад сваіх поглядаў і перайшоў у лагер праціўніка; здраднік, адступнік.

[Ад лац. renegare — адракаюся.]

рэнега́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, Р мн. ‑так; ж.

Жан. да рэнегат.

рэнега́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэнегата, уласцівы рэнегату. Рэнегацкі настрой. Рэнегацкі ўчынак.

рэнега́цтва, ‑а, н.

Учынак, паводзіны рэнегата; здрада, адступніцтва. У другім вершы — пафаснае асуджэнне паэтам здрадніцтва, рэнегацтва тых, што забылі родны край, «адракліся, прадалі і аддалі ў палон». Лойка.

рэнеса́нс, ‑у, м.

1. Тое, што і Адраджэнне (у 2 знач.).

2. Архітэктурны стыль эпохі Адраджэння.

[Фр. Renaissance — адраджэнне.]