Verbum

рэфа́кцыя, ‑і, ж.

Спец. Скідка з цаны тавару, абумоўленая гандлёвай здзелкай, у сувязі з уцечкай і псаваннем тавару або пры пастаўцы яго ніжэй прадугледжанай якасці.

[Фр. réfraction.]

рэфармава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рэфармаваць.

рэфармава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рэфармаваць.

рэфармава́цца, ‑муецца; зак. і незак.

1. Пераўтварыцца (пераўтварацца), змяніцца (змяняцца) пры дапамозе рэформ.

2. толькі незак. Зал. да рэфармаваць.

рэфармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., што.

Пераўтварыць (пераўтвараць), змяніць (змяняць) пры дапамозе рэформ. Рэфармаваць грашовую сістэму.

рэфарма́тар, ‑а, м.

Той, хто праводзіць рэформу ў якой‑н. галіне; пераўтваральнік. Гаварыць Анатоль Парфенавіч умее. На словах, здаецца, зямны шар перавярнуў бы. Паслухаеш — такі рэфарматар. Мыслівец.

[Лац. reformator.]

рэфарма́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэфарматара. Рэфарматарская група. // Звязаны з рэформай. Рэфарматарскі шлях.

рэфарма́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Гіст. Які мае адносіны да рэфармацыі. Рэфармацкія ідэі. Рэфармацкія войны.

2. Пратэстанцкі. Рэфармацкая вера. Рэфармацкая царква.

рэфармацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэфармацыі. Рэфармацыйны рух.

рэфарма́цыя, ‑і, ж.

Сацыяльна-палітычны рух супраць феадалізму ў Заходняй Еўропе ў 16 ст., які набыў форму рэлігійнай барацьбы супраць каталіцкай царквы.

[Ад лац. reformatio — змяненне.]