ма́тухна, ‑ы, ж.
Разм.
1. (звычайна з адценнем павагі). Маці. — Добры вечар, матухна! — прывітаўся сын. Якімовіч.
2. Ласкава-фамільярны зварот да пажылой жанчыны.
3. (звычайна ў прыдатку). Нар.-паэт. Аб тым, што з’яўляецца самым родным і блізкім. Тут, на беразе Волгі-матухны, прайшлі дзяцінства і юнацтва беларускага песняра Максіма Багдановіча, у Горкім пачынаў ён сваю літаратурную працу. С. Александровіч. І няма ў такія хвіліны нічога даражэйшага за матухну-зямлю, адзіную надзею на жыццё, адзіную заступніцу. Новікаў.
ма́тушка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм. Жонка свяшчэнніка, пападдзя.
матч, ‑а, м.
Спаборніцтва ў якой‑н. галіне спорту паміж дзвюма камандамі або двума праціўнікамі. Футбольны матч. Шахматны матч.
[Англ. match.]
ма́тчавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да матча.
ма́тчын, ‑а.
1. Які належыць матцы (у 1 знач.). Матчына хата. Матчын голас. □ Аленка і Юрка садзяцца на зямлі каля матчынага ложка. Купала. // Які мае адносіны да маткі (у 1, 2 знач.), уласцівы ёй. Матчына ўцеха. Матчына ласка. □ Паўгода я быў матчынай нядоляй: кашляў, кашляў і кашляў. Бядуля. Наталля з матчыным пачуцц[ё]м глядзела на Клаву. Чорны. // Такі, як у маткі (у 1, 2 знач.). Вочы ў Святланы карыя і хітраватыя, матчыны, а валасы светлыя, бацькавы. Мехаў.
2. Родны; народны. Матчына мова.
матч-турні́р, ‑у, м.
Спартыўнае спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі (пры кругавой сістэме) сустракаюцца паміж сабой не менш двух разоў.
матывава́насць, ‑і, ж.
Наяўнасць матывіроўкі; абгрунтаванасць. Матываванасць прынятага рашэння.
матывава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад матываваць.
2. у знач. прым. Які мае матывіроўку. Матываванае рашэнне.
матывава́цца, ‑тывуецца; незак.
Пацвярджацца якімі‑н. матывамі, довадамі; абгрунтоўвацца.
матывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак. і незак., што.
Прывесці (прыводзіць) матывы, довады, якія тлумачаць, апраўдваюць якія‑н. дзеянні, ўчынкі. Настаўнік павінен, матываваць кожную ацэнку.