Verbum

марганцавакі́слы,

У выразе: марганцавакіслы калій гл. калій.

ма́рганцавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марганцу. // У склад якога ўваходзіць марганец. Марганцавая руда.

марганцо́вісты, ‑ая, ‑ае.

Спец. З прымессю марганцу. Марганцовістая сталь.

марганцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Разм. Крышталі або раствор марганцавакіслага калію.

маргары́н, ‑у, м.

Харчовы тлушч, які атрымліваюць з сумесі алею і жывёльных тлушчаў. Стол быў небагаты — тонкія скрылікі каўбасы на талерцы, падсмажаная на маргарыне бульба, крупнік, запраўлены кансервамі. Хадкевіч.

[Фр. margarine.]

маргары́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маргарыну. Маргарынавы завод.

маргары́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дэкаратыўная расліна з дробнымі ружовымі, белымі або чырвонымі кветачкамі.

марга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Міжвольна падымаць і апускаць павекі. Мікіта Уласавіч стаяў збоку і толькі часта-часта маргаў.., нібы ў вочы яму трапіла нейкая парушына. Шуцько. Юрка маўчаў, толькі неяк жаласліва маргаў вачыма. Кулакоўскі.

2. Падаваць знак каму‑н. рухам павек, падморгваць. Пан Забжэцкі маргаў [дзецям] з-за стала, ківаў, пагражаў, маўляў: «Я вам пакажу!» Сабаленка.

3. перан. Тое, што і міргаць (у 2 знач.). Лямпачка маргае. Газоўка маргае.

4. перан. Разм. Упускаць зручны момант; зяваць. Лета год корміць: нельга марнавацца, маргаць. Мележ.

маргіна́ліі, ‑ій; адз. маргіналія, ‑і, ж.

Кніжн. Заўвагі на палях кнігі або рукапісу.

[Ад лац. marginalis — які знаходзіцца на краі.]

маргіна́льны, ‑ая, ‑ае.

Напісаны на палях кнігі, рукапісу. Маргінальная заметка.