Verbum

дэзавуі́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да дэзавуіраваць.

дэзавуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Заявіць (заяўляць) аб нязгодзе з дзеяннямі даверанай асобы або аб пазбаўленні яе права дзейнічаць у далейшым ад імя даверніка. Дэзавуіраваць заяву свайго пасла. // Заявіць (заяўляць) аб нязгодзе з чым‑н., аб адмове ад чаго‑н. Дэзавуіраваць сваю ноту.

[Ад фр. désavouer.]

дэзадарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) дэзадарацыю.

дэзадара́тар, ‑а, м.

Сродак і прылада для дэзадарацыі.

дэзадара́цыя, ‑і, ж.

Знішчэнне дрэннага паху з дапамогай хімічных рэчываў.

[Ад фр. dés — ад‑, раз- і лац. odoratio — пах.]

дэзактывава́цца, ‑вуецца; незак.

Зал. да дэзактываваць.

дэзактывава́ць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) дэзактывацыю. Дэзактываваць збудаванні.

дэзактыва́цыя, ‑і, ж.

Выдаленне радыеактыўных рэчываў з паверхні або з масы розных аб’ектаў знешняга асяроддзя (вады, збудаванняў, адзення, прадуктаў і інш.).

[Ад фр. dés- — ад‑, раз- і лац. activus — дзейны.]

дэзарганізава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць дэзарганізаванага.

дэзарганізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дэзарганізаваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане дэзарганізацыі. Дэзарганізаваныя сілы ворага.