аку́рванне, ‑я,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuаку́рвацца, ‑аецца;
аку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
акуры́ць, акуру, акурыш, акурыць;
Тое, што і абкурыць (у 1 знач.).
аку́стык, ‑а,
1. Спецыяліст у галіне акустыкі.
2.
аку́стыка, ‑і,
1. Раздзел фізікі, які вывучае гукавыя з’явы.
2. Чутнасць гукаў у якім‑н. памяшканні, абумоўленая формай і матэрыялам гэтага памяшкання.
[Ад грэч. akustikos — слыхавы.]
акусты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да акустыкі.
аку́ты, ‑ая, ‑ае.
аку́ць, акую, акуеш, акуе; акуём, акуяце;
Тое, што і акаваць.
аку́чаны, ‑ая, ‑ае.
1.
2.