Verbum

акла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Размер заработнай платы, устаноўлены ў адпаведнасці з пасадай работніка.

2. Тое, што і абклад (у 2 знач.).

акла́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Шырокі і густы (пра бараду). З барадой акладзістай Пуху лебядзінага Дзед-Мароз прыладзіўся Пад яе [елкі] галінамі. Васілёк.

акла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Уст. Тое, што і вокладка. І кнігі з скрынкі выкідае [Алесь], І пад сталом іх растрасае, А ненавісныя «начаткі» Парваў па самыя акладкі. Колас.

акладны́, ‑ая, ‑ое.

У выразах: акладны ліст гл. ліст ​²; акладныя даходы гл. даход; акладное страхаванне гл. страхаванне.

акладня́, ‑і, ж.

Тое, што і паліца (у 2 знач.).

акле́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аклеіць.

акле́іць, аклею, аклеіш, аклеіць; зак., што.

Тое, што і абклеіць.

акле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аклейваць — аклеіць.

акле́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да аклейваць.

акле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аклеіць.