Verbum

мадэрнізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Удасканаліць (удасканальваць) што‑н. у адпаведнасці з навейшымі патрабаваннямі, густамі. Мадэрнізаваць абсталяванне.

2. Надаць (надаваць) рысы сучаснасці з’явам і прадметам мінулага. Мадэрнізаваць вясельны абрад. Мадэрнізаваць народную мелодыю.

мадэрніза́тар, ‑а, м.

Той, хто мадэрнізуе што‑н. (у 2 знач.).

мадэрніза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мадэрнізатара, мадэрнізатараў, уласцівы ім.

мадэрніза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мадэрнізаваць.

мадэрні́зм, ‑у, м.

1. Варожы рэалізму напрамак у літаратуры і мастацтве 19 — пачатку 20 стст., характэрнымі рысамі якога з’яўляюцца дэкадэнцтва і містыцызм.

2. Умоўны тэрмін, прыняты для абазначэння розных сучасных напрамкаў нерэалістычнага мастацтва (сюррэалізму, экзістэнцыялізму і інш.).

[Фр. modernisme ад moderne — самы новы, сучасны.]

мадэрні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік мадэрнізму.

мадэрні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да мадэрніст.

мадэрні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мадэрнізму, мадэрніста. Мадэрнісцкае мастацтва.

мадэ́рны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Сучасны, модны; у сучасным, модным стылі. Мадэрны шведскі домік.