Verbum

дэмаралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Выклікаць (выклікаць) дэмаралізацыю. Дэмаралізаваць праціўніка.

дэмараліза́тар, ‑а, м.

Разм. Той (тое), што дэмаралізуе каго‑, што‑н.

дэмараліза́цыя, ‑і, ж.

1. Упадак нораваў, маральнае разлажэнне. Дэмаралізацыя арыстакратыі.

2. Упадак духу, дысцыпліны. Дэмаралізацыя арміі. □ Было ясна, што з дапамогаю салдат і афіцэраў, якія спачуваюць пам, было лягчэй выканаць задачу дэмаралізацыі тылу ворага. Казлоў.

[Фр. démoralisation.]

дэмаркацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэмаркацыі. Дэмаркацыйны знак.

•••

Дэмаркацыйная лінія гл. лінія.

дэмарка́цыя, ‑і, ж.

1. Устанаўленне і абазначэнне на мясцовасці граніцы паміж сумежнымі дзяржавамі на аснове заключаных пагадненняў.

2. Адмежаванне амярцвелых участкаў тканкі ад здаровых.

[Фр. démarcation.]

дэма́рш, ‑у, м.

Дыпламатычнае выступленне, зварот (у форме ноты, заявы і пад.) адной дзяржавы да другой з мэтай выразіць пратэст, перасцярогу, дамагчыся ўступак і пад. Дэмарш пасла.

[Фр. démarche.]

дэ́мас, ‑у, м.

Кніжн. Народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.

[Грэч. dēmos.]

дэмаскі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Зняць (знімаць) маскіроўку; паказаць (паказваць) праціўніку што‑н., парушыўшы маскіроўку. Байцы прамоклі да ніткі, але кастроў разводзіць Ермакоў не дазволіў, каб не дэмаскіраваць брыгаду. Мележ. — Сваім стрэлам вы дэмаскіравалі нас і тым самым зрабілі злачынства. Сабаленка.

[Ад фр. démasquer.]

дэмаскіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўны, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дэмаскіраваць.

дэмікато́н, ‑у, м.

Тоўстая баваўняная тканіна, якой карысталіся ў 19 ст.

[Фр. demicoton.]