Verbum

супрацьліхама́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для засцярогі ад ліхаманкі. Супрацьліхаманкавыя сродкі.

супрацьмаляры́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для прафілактыкі і лячэння малярыі. Супрацьмалярыйныя лекі. Супрацьмалярыйная станцыя.

супрацьмі́нны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з мінамі, для засцярогі ад іх. Супрацьмінная артылерыя. Супрацьмінныя сеткі.

супрацьпаве́траны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з авіяцыяй праціўніка або для абароны ад яе. Супрацьпаветраная абарона.

супрацьпажа́рны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для папярэджання або тушэння пажару. Супрацьпажарныя мерапрыемствы. Супрацьпажарныя сродкі.

супрацьпаказа́нне, ‑я, н.

1. Асобная прыкмета або абставіны, якія паказваюць на немагчымасць або шкоднасць ужывання, прымянення чаго‑н.

2. Чыё‑н. панаванне, якое супярэчыць паказанню каго‑н. іншага.

супрацьпака́заны, ‑ая, ‑ае.

Такі, для якога існуе супрацьпаказанне (у 1 знач.); недапушчальны. Супрацьпаказанае лякарства.

супрацьпаста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., каго-што каму-чаму.

1. Супаставіць з кім‑, чым‑н., указаўшы на розніцу, процілегласць прыкмет аднаго і другога. Супрацьпаставіць мастацтва навуцы.

2. Накіраваць супраць каго‑, чаго‑н. Супрацьпаставіць сілу сіле. Супрацьпаставіць сябе калектыву.

супрацьпастаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. супрацьпастаўляць — супрацьпаставіць.

супрацьпаста́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад супрацьпаставіць.