Verbum

акураты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Разм. Чалавек, які вызначаецца акуратнасцю ў працы, бездакорнасцю ў паводзінах, ахайнасцю адзення і пад. Іван Мацвеевіч хоць і вельмі крутога нораву чалавек, але вялікі акуратыст. Хведаровіч.

акураты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Жан. да акуратыст.

аку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акурваць — акурыць.

аку́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да акурваць.

аку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акурыць.

акуры́ць, акуру, акурыш, акурыць; зак., што.

Тое, што і абкурыць (у 1 знач.).

аку́стык, ‑а, м.

1. Спецыяліст у галіне акустыкі.

2. Разм. Той, хто абслугоўвае гукаўлоўныя апараты.

аку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Раздзел фізікі, які вывучае гукавыя з’явы.

2. Чутнасць гукаў у якім‑н. памяшканні, абумоўленая формай і матэрыялам гэтага памяшкання. Акустыка тэатральнай залы. Дрэнная акустыка.

[Ад грэч. akustikos — слыхавы.]

акусты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да акустыкі. Акустычныя апараты. Акустычныя ваганні.

аку́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акуць.