Verbum

дэфіцы́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дэфіцытнага.

дэфіцы́тны, ‑ая, ‑ае.

1. З дэфіцытам (у 1 знач.); нявыгадны. Дэфіцытнае прадпрыемства.

2. Які не задавальняе допыту, недастатковы па колькасці. Дэфіцытны матэрыял. Дэфіцытныя тавары.

дэфля́цыя, ‑і, ж.

1. Змяншэнне колькасці папяровых грошай і банкнотаў, якія знаходзяцца ў абароце, з мэтай павысіць іх пакупную здольнасць.

2. Выдзіманне і шліфаванне горных парод мінеральнымі часцінкамі з дапамогай ветру.

[Ад лац. deflare — здзімаць.]

дэхка́не, ‑ан; адз. дэхканін, ‑а, м.

Сяляне ў Сярэдняй Азіі.

[Ад цюрк. dihqan — вясковы.]

дэхка́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэхканіна, належыць яму. Дэхканская гаспадарка.

дэхларава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да дэхлараваць.

дэхларава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) дэхларацыю. Дэхлараваць ваду.

дэхлара́цыя, ‑і, ж.

Выдаленне хлору з арганічных злучэнняў, якія змяшчаюць у сабе хлор.

дэцы...

Першая састаўная частка складаных слоў; абазначае дзесятую долю той меры, якая названа ў другой частцы, напрыклад: дэцыграм, дэцылітр.

[Ад лац. decem — дзесяць.]

дэ́цыма, ‑ы, ж.

1. Інтэрвал паміж першай і дзесятай ступенямі дыятанічнай гамы. // Дзесятая ступень дыятанічнай гамы.

2. Страфа з дзесяці радкоў.

[Ад лац. decima — дзесятая.]