кура́тніца, ‑ы, ж.
Жанчына, якая даглядае курэй.
кура́ч, ‑а, м.
Абл. Дымар. — Ці адгуляліся завідна? — сустрэў сына.. на ганку бацька. Ён сядзеў на самай ніжняй прыступцы і ладзіў курач. Б. Стральцоў.
курбе́т, ‑а, М ‑беце, м.
Скачок з падагнутымі пярэднімі нагамі, які выконвае верхавы конь. // Разм. Скачок, мудрагелістае па ў танцы.
[Фр. courbette.]
курга́н, ‑а́ і ‑а; мн. курганы́, ‑о́ў і курга́ны, ‑аў; м.
Высокі старадаўні магільны насып. Скіфскі курган. □ Паміж пустак, балот Беларускай зямлі, На ўзбярэжжы ракі шумнацечнай, Дрэмле памятка дзён, што ў нябыт ўцяклі. — Удзірванелы курган векавечны. Купала. Каля вёскі Ствольная ўзвышаецца сярод поля даволі вялікая група старадаўніх курганоў. В. Вольскі. // Горка, узгорак. Шкода светлай ручаінкі У берагах пясчаных, Што, як срэбра, мкне-бруіцца Паміж гор, курганаў. Колас.
•••
Курган Славы — конусападобны земляны насып з мемарыяльнымі архітэктурнымі надбудовамі для ўвекавечвання подзвігу савецкага народа ў час Вялікай Айчыннай вайны.
курга́нне, ‑я, н., зб.
Курганы. У мутна-бялёсых далях, з .. курганнем і гурбамі снегу, маячылі зубчатыя сцены, вежы замкаў. Гарэцкі.
курга́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кургана. Курганны насып. // Пакрыты курганамі. Курганны край.
курдзю́к, ‑а, м.
Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых народ авечак.
[Ад цюрк. куйрук — хвост.]
курдзю́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да курдзюка; з курдзюком. Курдзючная авечка.