Verbum

супако́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да супакоіць.

супако́йлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць супакойлівага.

супако́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які спрыяе супакаенню, нясе супакаенне. [Васіль Цімафеевіч] слухаў лагодны, супакойлівы шум зялёных вершалін соснаў, што плаўна хісталіся над ім. Мележ.

супаліме́ры, ‑аў; адз. супалімер, ‑а, м.

Палімеры, якія атрымліваюцца ўзаемадзеяннем двух або больш зыходных рэчываў — нізкамалекулярных злучэнняў (манамераў).

супараўна́льнасць, ‑і, ж.

Магчымасць узаемнага параўнання чаго‑н. Супараўнальнасць фактаў.

супараўна́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што можа быць параўнаны з іншым (іншымі).

су́парт, ‑а, М ‑рце, м.

Рухомы вузел металарэзных і дрэваапрацоўчых станкоў, які ўтрымлівае разец.

[Фр. support.]

су́партавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да супарта, забяспечаны супартам. Супартавы станок.

супаста́віцца, ‑ставіцца; зак.

Суаднесціся.

супаста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.

Параўнаць з чым‑н. або паміж сабой, узаемна суадносячы што‑н. Дастаткова супаставіць .. урывак з верша Багдановіча «Лясун» з купалаўскім «Чорным богам», каб убачыць адрозненні мэтавых установак паэтаў. Ярош. Хіба мастацкае слова не выклікае ў нас жадання супаставіць жыццёвыя з’явы, зрабіць свае вывады? Шкраба.