Verbum

куранны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да курэня (у 3 знач.).

2. у знач. наз. куранны́, ‑ога, м. Атаман курэня (у 3 знач.).

кура́нты, ‑аў; адз. няма.

Даўнейшая назва вежавага або насценнага гадзінніка, бой якога суправаджаецца музыкай, а таксама музычны механізм такога гадзінніка. Крамлёўскія куранты.

[Ад фр. courant — бягучы.]

кураня́ і куранё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня курыцы.

кураня́тка, ‑а; Р мн. ‑так; н.

Памянш.-ласк. да кураня.

кураня́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кураняці. Куранячы пух. // Прызначаны для куранят. Куранячая клетка.

курапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дзікая птушка атрада курыных. Белая курапатка. Шэрая курапатка. Горная курапатка.

курапа́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да курапаткі, належыць ёй. Курапаткавы пух.

курартало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае лекавыя ўласцівасці мясцовасці і іх выкарыстанне ў лячэбных мэтах.

[Ад ням. Kurort — лячэбнае месца і грэч. logos — вучэнне.]

курарто́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне курарталогіі.

кураса́днік, ‑а, м.

Тое, што і курасадня.