Verbum

суця́жніца, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Жан. да суцяжнік.

суця́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. неадабр. Які мае адносіны да суцяжніка, суцяжніцтва. Суцяжніцкія схільнасці.

суця́жніцтва, ‑а, н.

Разм. неадабр. Цяга да вядзення судовых спраў; імкненне дабіцца сабе выгады любым, нават нядобрасумленным спосабам.

суця́жнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. неадабр. Займацца суцяжніцтвам.

суця́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да суцяжніцтва. // Схільны да суцяжніцтва.

суцяша́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць суцяшальнага.

суцяша́льнік, ‑а, м.

Той, хто суцяшае. Старшыня апускае вочы і журботна звешвае галаву .. І тады ўжо сам пісар выступае ў ролі суцяшальніка. Колас.

суцяша́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да суцяшальнік.

суцяша́льны, ‑ая, ‑ае.

Які дае супакаенне, палёгку, суцяшэнне. Суцяшальны адказ. □ Хадоська спачувальна ўздыхнула, але сказаць нічога суцяшальнага не паспела. Мележ.

суцяша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да суцешыцца.

2. Зал. да суцяшаць.