суця́жніцтва, ‑а, н.
Разм. неадабр. Цяга да вядзення судовых спраў; імкненне дабіцца сабе выгады любым, нават нядобрасумленным спосабам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)