Verbum

мачы́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для вымочвання чаго‑н. Мачыльныя ямы.

мачы́льня, ‑і, ж.

Месца, дзе мочаць лён, каноплі і пад.

мачы́льшчык, ‑а, м.

Той, хто мочыць лён, каноплі і пад.

мачы́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да мачыльшчык.

ма́чыха,

гл. мачаха.

мачы́цца, мачуся, мочышся, мочыцца; незак.

1. Разм. Рабіцца мокрым; мокнуць.

2. Выдзяляць мачу.

3. Зал. да мачыць.

мачы́ць, мачу, мочыш, мочыць; незак., каго-што.

1. Рабіць мокрым, вільготным. На аўсе яшчэ не абсохла раса. Яна мочыць і халодзіць ногі. Крапіва. [Чалавек] быў па пояс мокры: з ног мачыла збажына, а зверху адзежына правяла. Чорны.

2. Трымаць што‑н. у чым‑н. вадкім, прамочваць, насычаць вадкасцю, каб надаць адпаведныя якасці, уласцівасці. Ля дзвярэй — лаўка, а побач з ёю — цэбар. У ім мачылі дубцы. «Маладосць».

мачэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. мачыць (у 2 знач.).