Verbum

малаве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да малавер.

малаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які недастаткова верыць у каго‑, што‑н. Малаверны чалавек.

мала́ві, нескл.; адз. малавіец, ‑війца, м.; малавійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. малавійкі, ‑віек; ж.

Народ, які жыве ў рэспубліках Малаві, Мазамбіку і Замбіі.

малаві́ец,

гл. малаві.

малаві́йка,

гл. малаві.

малаві́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малавійцаў, які ўласцівы, належыць ім.

малаво́блачны, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты невялікай колькасцю воблакаў. Малавоблачнае неба. // З невялікай колькасцю воблакаў. Малавоблачнае надвор’е.

малаво́ддзе, ‑я, н.

1. Нізкі ўзровень вады ў рэках, азёрах і пад. Летняе малаводдзе рэчак.

2. Недахоп вады, арашэння.

малаво́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць малаводнага. Малаводнасць малых рэчак.

малаво́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае мала вады (пра вадаёмы). Малаводная рака.

2. Бедны вадой, вільгаццю; які мала арашаецца (пра мясцовасць). Малаводныя раёны.