Verbum

літара́льна, прысл.

1. Прысл. да літаральны (у 1 знач.).

2. Разм. У прамым сэнсе слова; сапраўды. Палонныя літаральна замярзалі ў вялізным бараку. Машара.

літара́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць літаральнага; поўная адпаведнасць па форме. Літаральнасць перакладу.

літара́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Дакладна адпавядаючы якому‑н. тэксту, размове і пад.; даслоўны. Літаральны запіс.

2. Дакладны; прамы, не пераносны. Літаральны сэнс.

літара́тар, ‑а, м.

Той, хто прафесіянальна займаецца літаратурнай працай; пісьменнік. // Разм. Спецыяліст у галіне літаратуры; літаратуразнавец.

літара́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да літаратара, літаратараў, уласцівы ім.

літарату́ра, ‑ы, ж.

1. Сукупнасць твораў пісьменнасці таго ці іншага народа.

2. Від мастацтва, характэрнай рысай якога з’яўляецца стварэнне мастацкіх вобразаў пры дапамозе слова, мовы; творы гэтага віду мастацтва. Руская літаратура. Беларуская літаратура.

3. Сукупнасць друкаваных твораў якой‑н. галіны ведаў, па якому‑н. спецыяльнаму пытанню. Палітычная літаратура. Тэхнічная літаратура.

•••

Мастацкая літаратура — тое, што і літаратура (у 2 знач.).

[Лац. litteratura.]

літаратуразна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне літаратуразнаўства.

літаратуразна́ўства, ‑а, ж.

Навука аб мастацкай літаратуры, яе тэорыі, гісторыі і літаратурнай крытыцы. Савецкае літаратуразнаўства.

літаратуразна́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да літаратуразнаўства, звязаны з ім. Літаратуразнаўчае даследаванне.

літарату́рнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць літаратурнага (у 4 знач.); літаратурная вартасць чаго‑н.