Verbum

кумы́кі, ‑аў; адз. кумык, ‑а, м.; кумычка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. кумычкі, ‑чак; ж.

Народнасць, якая складае частку насельніцтва Дагестанскай АССР.

кумы́с, ‑у, м.

Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы, каровы, заквашанага асобай бактэрыяй і дражджавымі грыбамі.

[Ад цюрк. кымыз.]

кумысалячэ́бніца, ‑ы, ж.

Санаторый для кумысалячэння.

кумысалячэ́нне, ‑я, н.

Лячэнне кумысам.

кумы́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кумысу. Кумысная кіслата.

кумы́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кумыкаў, належыць ім. Кумыцкае насельніцтва. Кумыцкая мова. Кумыцкая культура.

кумы́чка,

гл. кумыкі.