Verbum

кубі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кубізму, кубіста. Кубісцкі стыль.

кубі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае форму куба ​¹ (у 1 знач.). Кубічны будынак.

2. Які мае адносіны да куба ​¹ (у 2 знач.). Кубічны корань.

•••

Кубічныя меры гл. мера.

ку́бкавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са спартыўнымі спаборніцтвамі на кубак. Кубкавая гульня.

ку́брык, ‑а, м.

1. Жыллёвае памяшканне на караблі для каманды. У прасоленай матроскай форме Маракі ў кубрыкі вяртаюцца. Лукша.

2. Ніжняя палуба на вялікім парусным караблі.

[Гал. kóebrug.]

кува́лда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Цяжкі кавальскі молат. Яшчэ здалёк даносіўся звон піл, кавальскіх молатаў, кувалдаў. Бялевіч.

кува́нне, ‑я, н.

Абл. і паэт. Дзеянне паводле знач. дзеясл. куваць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пад гоманы бору, куванне зязюлі Злажыў Багдановіч тут яркі вянок. Броўка.

кува́ць, ‑ае; незак.

Абл. і паэт. Тое, што і кукаваць. Калі ў лесе зязюля кувала, Маці сына дадому чакала. Прыходзька.

куга́ ​¹, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для абазначэння крыку груднога дзіцяці.

куга́ ​², ‑і́, ДМ кузе́, ж.

Абл. Водная расліна сямейства асаковых; азёрны чарот.

куга́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кугакаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Кугаканне савы.

куга́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Плакаць (пра грудное дзіця). Кухня даўно супакоілася, і толькі цяпер кугакае дзіця. Колас.

2. Крычаць (пра саву). Дзесь воддаль у Пушчы кугакалі, пераклікаючыся, совы. Машара.