Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

дэпута́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дэпутат.

дэпута́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Дэпутата, належыць яму. Дэпутацкія абавязкі. Дэпутацкае пасведчанне.

дэпута́цыя, ‑і, ж.

Група выбраных асоб, што дзейнічае па даручэнню якой‑н. арганізацыі або калектыву. Дэпутацыя рабочых для перагавораў з фабрыкантам.

[Фр. députation.]