Verbum

дэкалькава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Зняць (знімаць), перавесці (пераводзіць) малюнак пры дапамозе дэкалькаманіі.

дэкалькама́нія, ‑і, ж.

1. Паліграфічны спосаб вырабу пераводных шматколерных малюнкаў для пераносу іх з паперы на шкло, фарфор, паперу і пад.

2. Малюнак, зроблены такім спосабам.

[Фр. décalcomanie.]

дэкальтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дэкальтэ (пра жаночае адзенне). Дэкальтаваная сукенка.

дэкальтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) дэкальтэ. Дэкальтаваць блузку.

дэкальтэ́, нескл., н.

1. Вялікі выраз у верхняй частцы жаночага адзення. Вячэрняя сукенка з цёмнага аксаміту, з вялікім дэкальтэ, яшчэ больш падкрэслівала матава-белы, крыху з ружовым адценнем колер скуры, акругласць грудзей, шыі, плячэй. Карпюк.

2. у знач. нязм. прым. Дэкальтаваны. Плацце дэкальтэ.

[Фр. décolleté.]

дэкаме́тр, ‑а, м.

Метрычная мера даўжыні, роўная 10 метрам.

дэкампенса́цыя, ‑і, ж.

Спец. Парушэнне кампенсацыі (у 2 знач.). Сардэчная дэкампенсацыя.

[Лац. de... і compensatio.]

дэкампрэ́сія, ‑і, ж.

1. Спец. Паступовае змяншэнне ціску, які дзейнічае на вадалазаў, кесоншчыкаў пры пад’ёме іх з глыбіні.

2. Хваравіты стан, які ўзнікае ад рэзкага паніжэння ціску навакольнага паветра.

[Фр. décompression.]

дэка́н, ‑а, м.

Кіраўнік факультэта ў вышэйшай навучальнай установе.

[Лац. decanus.]

дэкана́т, ‑а, М ‑наце, м.

Адміністрацыйна-навучальнае кіраўніцтва факультэта на чале з дэканам. Рашэнне дэканата. // Памяшканне, дзе знаходзіцца гэта кіраўніцтва. Зайсці ў дэканат.