Verbum

кура́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Курны. Пры цьмяным асвятленні куравай лямпы камера здавалася бруднай трушчобай. Колас.

курага́, ‑і, ДМ ‑разе, ж., зб.

Разрэзаныя папалам і высушаныя без костачак абрыкосы.

[Ад цюрк. куруг — сухі.]

курагадо́вец, ‑доўца, м.

Той, хто займаецца развядзеннем курэй.

курагадо́ўля, ‑і, ж.

Развядзенне курэй як галіна птушкагадоўлі.

курагадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да курагадоўлі. Курагадоўчая ферма.

курады́м,

гл. куродым.

курады́мець,

гл. куродымець.

курады́міць,

гл. куродыміць.

кура́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; незак.

Разм. Важнічаць, трымацца фанабэрыста. Куражыцца дзед, сам сябе Нясе ён з павагай, высока. Колас. // Крыўляцца. Сцяпан куражыўся, як малое дзіця. Асіпенка.

куранё,

гл. кураня.