Verbum

лі́сце, ‑я і лісцё, ‑я, н., зб.

Лісты раслін. Ападала лісце з ліп, бяроз і клёнаў. Чарнышэвіч. Ледзь-ледзь варушыцца лісцё, спачываючы ад дзённай спёкі. Брыль.

лі́сцевы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лісця. Лісцевыя пупышкі. // Які ўтвараецца лісцем. У лясной глушы пад густым лісцевым навесам заўсёды пануе паўзмрок і вільгаць. В. Вольскі.

2. Які мае лісце, з лістамі (пра дрэвы); проціл. хвойны. Лісцевае дрэва. // Які складаецца з такіх дрэў. Лісцевы лес.

лі́сцейка, ‑а, н., зб.

Памянш.-ласк. да лісце.

лісцё,

гл. лісце.

лісцёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і лісцевы (у 2 знач.).

лісцяны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Тое, што і лісцвяны. Ляжым на лісцяной, раней падсушанай каля агню пасцелі. Брыль. У гаі раслі розныя лісцяныя дрэвы. Якімовіч. На крокаў трыста ад хаткі быў густы лісцяны лес. Бядуля.

лісяня́ і лісянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня лісы.

ліся́тнік, ‑а, м.

Гадавальнік для лісоў.

літ...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову літаратурны, напрыклад: літгурток, літмантаж.

літаб’ядна́нне, ‑я, н.

Літаратурнае аб’яднанне.