малацьба́, ‑ы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. малаціць (у 1 знач.). Пачаць малацьбу. Закончыць малацьбу. // Час, пара, калі малоцяць. Адышлі гарачыя дні малацьбы. Даніленка.
малацьбі́т, ‑а, М ‑біце, м.
Той, хто малоціць. — Ты адзін цупаеш цэпам, і рукі дранцвеюць, падымацца не хочуць. А стануць чатыры малацьбіты ды як жарнуць — адкуль яно што і возьмецца. Колас.
малаця́млівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мала, слаба цяміць; някемлівы. Малацямлівае дзіця.
малача́евы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да малачаю. Малачаевы сок.
2. у знач. наз. малача́евыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, лісты і сцёблы якіх утрымліваюць белы сок.
малача́й, ‑ю, м.
Травяністая або кустовая расліна сямейства малачаевых з ядавітым белым сокам. Печышча даўно размокла, расплылася ды парасло дзядоўнікам і малачаем. Кулакоўскі.
малача́йнік, ‑у, м.
Тое, што і малачай. Увосень.. разгорнецца дзе над каляінай позні, сіратлівы малачайнік — дробная кветка на высокім сцябле. Чорны.
малача́рня, ‑і, ж.
Памяшканне па ферме для перапрацоўкі і захоўвання малака; малочная.
малачко́, ‑а, н.
1. Ласк. да малако (у 1 знач.).
2. Спец. Пажыўнае рэчыва, якое ўтвараецца ў валляку некаторых птушак або ў асобных залозах насякомых для кармлення птушанят, лічынак. Пчалінае малачко.
малашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.
Які дае мала шэрсці; з кароткай шэрсцю. Малашэрсная парода авечак.
малаэфекты́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які не дае вялікага эфекту. Малаэфектыўныя меры. Малаэфектыўны сродак.