Verbum

маналі́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць маналітнага. Маналітнасць глебы. Маналітнасць партыі.

маналі́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца маналітам. Маналітная парода.

2. перан. Моцна згуртаваны. Гэта была маналітная армія старых і юных, спалучэнне пачынальнікаў і завяршальнікаў адной вялікай ідэі, ідэі Леніна. Мікуліч. // Цэласны, з’яднаны. Літаратура сацыялістычнага рэалізму — маналітная па ідэйнай накіраванасці, па ідэалу. Адамовіч.

манало́г, ‑а, м.

Працяглая гаворка, словы дзеючай асобы ў літаратурным творы, звернутыя да другой асобы або да самога сябе ці непасрэдна да гледача. Маналог Гамлета. Маналог Карнейчыка ў п’есе К. Крапівы «Канец дружбы».

[Грэч. monologos ад mónos — адзін і logos — слова, гаворка.]

манама́н, ‑а, м.

Чалавек, хворы на манаманію.

манама́нія, ‑і, ж.

Памяшанне на якой‑н. адной ідэі як адзін з відаў псіхічнага захворвання. // Вялікае захапленне чым‑н. Музыка стала яго манаманіяй.

[Ад грэч. mónos — адзін і mania — вар’яцтва.]

манама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да манаман.

манаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца з дапамогай манометра. Манаметрычныя вымярэнні.

манапалізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) прадметам манаполіі.

2. толькі незак. Зал. да манапалізаваць.

манапалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Устанавіць (устанаўліваць) манаполію на што‑н. Манапалізаваць знешні гандаль.

[Ад фр. monopoliser.]

манапаліза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. манапалізаваць.