Verbum

ліквіда́тар, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца ліквідацыяй чаго‑н.

2. Прыхільнік ліквідатарства.

ліквіда́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліквідатарства, ліквідатара, уласцівы ім. Ліквідатарская пазіцыя.

ліквіда́тарства, ‑а, н.

Рэакцыйная меншавіцкая плынь у РСДРП (1908–1912 гг.), якая імкнулася да ліквідацыі рэвалюцыйнай нелегальнай партыі пралетарыяту і адмаўляла неабходнасць рэвалюцыйнай барацьбы.

ліквідацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліквідацыі (у 1 знач.). Ліквідацыйная камісія.

ліквіда́цыя, ‑і, ж.

1. Спыненне дзейнасці (прадпрыемства, установы і пад.). Ліквідацыя трэста.

2. Спыненне існавання каго‑, чаго‑н. Ліквідацыя недахопаў. Ліквідацыя кулацтва як класа. □ Капітана Сяргея Чарнышова раніла ў апошні дзень ліквідацыі Сталінградскай груп[оў]кі. Шамякін.

[Н.-лац. liquidation.]

лікві́днасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць ліквіднага.

лікві́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які лёгка рэалізуецца, ператвараецца ў наяўныя грошы. Ліквідныя сродкі.

[Ад лац. liquidus — рэдкі, цякучы.]

лікёр, ‑у, м.

Салодкі моцны спіртны напітак. Люба вярнулася з бутэлькай вішнёвага лікёру — лепшае, што знайшлося ў краме. Шамякін.

[Фр. liqueur]

лікёрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лікёру, звязаны з яго вытворчасцю, продажам. Лікёрныя прадпрыемствы. // Прыгатаваны з лікёрам. Лікёрная начынка. // Прызначаны для лікёру. Лікёрныя чаркі.

лікпу́нкт, ‑а, М ‑кце, м.

Пункт па ліквідацыі непісьменнасці; лікбез (у 2 знач.).