Verbum

дэбето́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэбету. Дэбетовы запіс.

дэбі́л, ‑а, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

дэбі́льны, ‑ая, ‑ае.

Псіхічна непаўнацэнны, разумова адсталы па прыродзе. Дэбільнае дзіця.

дэбі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Колькасць вадкасці (вады, нафты і пад.) або газу, якая даецца прыроднай ці штучнай крыніцай за адзінку часу. Дэбіт артэзіянскага калодзежа. Дэбіт свідравіны.

[Ад фр. débit — збыт, расход.]

дэбіто́р, ‑а, м.

Даўжнік прадпрыемства, арганізацыі, установы. Адны плацілі акуратна, другія цягнулі бог ведае колькі, і мы ніяк не маглі пазбавіцца ад даўжнікоў ці, як у нас кажуць, дэбітораў. Скрыган.

[Лац. debitor.]

дэбіто́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэбітора. Дэбіторская запазычанасць.

дэблакі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дэблакіраваць.

дэблакі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Зняць (знімаць) блакаду. Дэблакіраваць горад.

дэбо́ш, ‑у, м.

Шумны скандал з бойкай. Што асабліва было непрыемна, гэта чуткі .. аб вельмі частых пагулянках і п’яных дэбошах Байсака ў розных вёсках. Лынькоў.

[Фр. débauche.]

дэбю́т, ‑у, М ‑бюце, м.

1. Першае выступленне артыста на сцэне. Для дэбюту мне далі ролю прынца ў інсцэніраванай казцы Андэрсена «Прынц і жабрак». Рамановіч. // Першае публічнае выступленне ў якой‑н. галіне дзейнасці. Літаратурны дэбют.

2. Пачатак шахматнай або шашачнай партыі. Адкрыты дэбют.

[Фр. début.]