Verbum

манцёр, ‑а, м.

1. Спецыяліст па электраабсталяванню, электраправодцы; электраманцёр. Манцёр адключаў гірлянды рознакаляровых лямпачак і беражліва спускаў у кузаў машыны. Карпаў.

2. Тое, што і мантажнік.

[Фр. monteur ад monter — збіраць.]

манцёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манцёра, належыць манцёру. Манцёрскі інструмент.

манці́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. манціраваць.

манці́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да манціраваць.

манці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Рабіць мантаж, зборку чаго‑н. Манціраваць кран. Манціраваць вежу. Манціраваць фільм. □ Група рабочых манціравала абсталяванне, аб нечым узрушана размаўляючы. Гамолка.

[Ням. montieren, фр. monter — збіраць.]

манціро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манціроўкі.

манціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. манціраваць.

манціро́ўшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па манціроўцы; мантажнік.

манціро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да манціроўшчык.

маньчжу́р,

гл. маньчжуры.