Verbum

дэкстры́н, ‑у, м.

Прадукт з крухмалу, які ужываецца ў розных галінах прамысловасці ў якасці клейкага рэчыва.

[Фр. dextrine.]

дэкстры́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэкстрыну. Дэкстрынавая павязка.

дэлегава́цца, ‑гуецца; незак.

Зал. да дэлегаваць.

дэлегава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., каго-што.

Паслаць (пасылаць), выбраць (выбіраць) дэлегатам.

[Ад лац. delegare — накіроўваць, пасылаць.]

дэлега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Выбраны або прызначаны прадстаўнік якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы; пасланец, упаўнаважаны. Дэлегат з’езда. Дэлегаты Генеральнай Асамблеі ААН. □ Часта Міхалка з Борухам ездзяць у горад дэлегатамі ад сялян. Бядуля.

дэлега́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дэлегат.

дэлега́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэлегата, належыць яму. Дэлегацкі білет. Дэлегацкія абавязкі. □ Пракоп крыху сумеўся, адчуўшы трывогу і страх, і ўсё ніжэй і ніжэй стала апускацца яго дэлегацкая роля. Колас.

дэлега́цтва, ‑а, н.

Праца, абавязкі дэлегата.

дэлега́цыя, ‑і, ж.

Група дэлегатаў ад якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы. Сустрэць дэлегацыю. Дэлегацыя рабочых. Замежная дэлегацыя.

[Лац. delegatio.]

дэліміта́цыя, ‑і, ж.

Вызначэнне дзяржаўнай граніцы з дакладным апісаннем яе праходжання і фіксацыяй на карце ў адпаведнасці з заключаным дагаворам з другой дзяржавай.

[Лац. delimitatio — размежаванне.]