супрацьмі́нны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для барацьбы з мінамі, для засцярогі ад іх.
супрацьмі́нны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для барацьбы з мінамі, для засцярогі ад іх.
супрацьпаве́траны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для барацьбы з авіяцыяй праціўніка або для абароны ад яе.
супрацьпажа́рны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для папярэджання або тушэння пажару.
супрацьпаказа́нне, ‑я,
1. Асобная прыкмета або абставіны, якія паказваюць на немагчымасць або шкоднасць ужывання, прымянення чаго‑н.
2. Чыё‑н. панаванне, якое супярэчыць паказанню каго‑н. іншага.
супрацьпака́заны, ‑ая, ‑ае.
Такі, для якога існуе супрацьпаказанне (у 1 знач.); недапушчальны.
супрацьпаста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць;
1. Супаставіць з кім‑, чым‑н., указаўшы на розніцу, процілегласць прыкмет аднаго і другога.
2. Накіраваць супраць каго‑, чаго‑н.
супрацьпастаўле́нне, ‑я,
супрацьпаста́ўлены, ‑ая, ‑ае.
супрацьпастаўля́цца, ‑яецца;
супрацьпастаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.