Verbum

мадэ́рнавасць, ‑і, ж.

Разм. Сучаснасць, сучасны, модны стыль.

мадэрнізава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мадэрнізаваць; мадэрнізацыя.

мадэрнізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад мадэрнізаваць.

мадэрнізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) сучасны выгляд.

2. толькі незак. Зал. да мадэрнізаваць.

мадэрнізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Удасканаліць (удасканальваць) што‑н. у адпаведнасці з навейшымі патрабаваннямі, густамі. Мадэрнізаваць абсталяванне.

2. Надаць (надаваць) рысы сучаснасці з’явам і прадметам мінулага. Мадэрнізаваць вясельны абрад. Мадэрнізаваць народную мелодыю.

мадэрніза́тар, ‑а, м.

Той, хто мадэрнізуе што‑н. (у 2 знач.).

мадэрніза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мадэрнізатара, мадэрнізатараў, уласцівы ім.

мадэрніза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мадэрнізаваць.

мадэрні́зм, ‑у, м.

1. Варожы рэалізму напрамак у літаратуры і мастацтве 19 — пачатку 20 стст., характэрнымі рысамі якога з’яўляюцца дэкадэнцтва і містыцызм.

2. Умоўны тэрмін, прыняты для абазначэння розных сучасных напрамкаў нерэалістычнага мастацтва (сюррэалізму, экзістэнцыялізму і інш.).

[Фр. modernisme ад moderne — самы новы, сучасны.]

мадэрні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік мадэрнізму.