Verbum

дэкампенса́цыя, ‑і, ж.

Спец. Парушэнне кампенсацыі (у 2 знач.). Сардэчная дэкампенсацыя.

[Лац. de... і compensatio.]

дэкампрэ́сія, ‑і, ж.

1. Спец. Паступовае змяншэнне ціску, які дзейнічае на вадалазаў, кесоншчыкаў пры пад’ёме іх з глыбіні.

2. Хваравіты стан, які ўзнікае ад рэзкага паніжэння ціску навакольнага паветра.

[Фр. décompression.]

дэка́н, ‑а, м.

Кіраўнік факультэта ў вышэйшай навучальнай установе.

[Лац. decanus.]

дэкана́т, ‑а, М ‑наце, м.

Адміністрацыйна-навучальнае кіраўніцтва факультэта на чале з дэканам. Рашэнне дэканата. // Памяшканне, дзе знаходзіцца гэта кіраўніцтва. Зайсці ў дэканат.

дэка́нства, ‑а, н.

Выкананне абавязкаў дэкана; пасада дэкана.

дэкара́тар, ‑а, м.

1. Мастак, які піша дэкарацыі.

2. Спецыяліст, які афармляе сцэны, будынкі, паркі і пад.

дэкара́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэкаратара. Дэкарагарская праца.

дэкараты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дэкаратыўнага (у 2 знач.). Дэкаратыўнасць карціны.

дэкараты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для ўпрыгожвання. Дэкаратыўнае пано. Дэкаратыўныя кусты. Дэкаратыўныя тканіны.

2. Маляўнічы, эфектны. Дэкаратыўны выгляд. □ Бярозы стаялі нерухома, у шэрым змроку яны здаваліся ніцымі, а кусты і елкі дэкаратыўнымі. Карпаў.

3. Звязаны з афармленнем сцэны дэкарацыямі. Дэкаратыўнае афармленне.

4. перан. Разм. Ненатуральны, штучны; паказны. Сіратліва, як бы яно не натуральнае, а зробленае, дэкаратыўнае, вісіць над сопкамі халоднае сонца. Шамякін.

[Фр. décoratif.]

дэкарацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэкарацыі. Дэкарацыйны склад.