Verbum

ма́тчавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да матча.

ма́тчын, ‑а.

1. Які належыць матцы (у 1 знач.). Матчына хата. Матчын голас. □ Аленка і Юрка садзяцца на зямлі каля матчынага ложка. Купала. // Які мае адносіны да маткі (у 1, 2 знач.), уласцівы ёй. Матчына ўцеха. Матчына ласка. □ Паўгода я быў матчынай нядоляй: кашляў, кашляў і кашляў. Бядуля. Наталля з матчыным пачуцц[ё]м глядзела на Клаву. Чорны. // Такі, як у маткі (у 1, 2 знач.). Вочы ў Святланы карыя і хітраватыя, матчыны, а валасы светлыя, бацькавы. Мехаў.

2. Родны; народны. Матчына мова.

матч-турні́р, ‑у, м.

Спартыўнае спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі (пры кругавой сістэме) сустракаюцца паміж сабой не менш двух разоў.

матывава́насць, ‑і, ж.

Наяўнасць матывіроўкі; абгрунтаванасць. Матываванасць прынятага рашэння.

матывава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад матываваць.

2. у знач. прым. Які мае матывіроўку. Матываванае рашэнне.

матывава́цца, ‑тывуецца; незак.

Пацвярджацца якімі‑н. матывамі, довадамі; абгрунтоўвацца.

матывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) матывы, довады, якія тлумачаць, апраўдваюць якія‑н. дзеянні, ўчынкі. Настаўнік павінен, матываваць кожную ацэнку.

матыва́цыя, ‑і, ж.

Сукупнасць матываў, довадаў у карысць чаго‑н.; матывіроўка.

матывіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да матывіроўкі.

матывіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Абгрунтаванне прычыны, падставы якога‑н. дзеяння, учынка.

2. Тое, што і матывацыя. [Гарбулёў:] — Дайце я буду пісаць матывіроўкі, а вы стаўце толькі свой подпіс. Бядуля.