Verbum

малакульту́рны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова культурны. Малакультурныя людзі.

малале́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае недастатковую колькасць лясоў; бедны лесам. Малалесная вобласць.

малале́ссе, ‑я, н.

Недастатковая колькасць лясоў у якой‑н. вобласці, раёне.

малале́так, ‑тка, м.

Дзіця. [Бародзічу] кажуць: не прызнаешся па шчырасці — засудзяць, не паглядзяць, што малалетак. Быкаў.

малале́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і малалетак. [Паўлік] малалетка яшчэ. Няма сямі год. Пальчэўскі. Малалетка яна [дзяўчына]. Гэтак класаў сем ці восем кончыла. Гроднеў.

малале́тні, ‑яя, ‑яе.

Якому нямнога год ад роду. Малалетні сведка. // Які знаходзіцца ў дзіцячым узросце. Свеціць месяц паўночны Па сон малалетняга сына. Танк.

малале́цтва, ‑а, н.

Тое, што і маленства. Ой ты, маё сонца, Як жа свеціш ясна! Дзе ж было раней ты, Як быў я няшчасны? Як я ў малалецтве Радасці не ведаў. Купала.

малалі́касць, ‑і, ж.

Уласцівасць малалікага; малаколькаснасць. Малалікасць групы.

малалі́кі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і малаколькасны. Малалікая ўпачатку група Бондара, якая перабралася на правы бок чыгункі, імкліва абрастае людзьмі. Навуменка.

малалітра́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Малалітражны аўтамабіль.